Van Makgadikgadi Khumaga Camp naar Makgadikgadi South Camp

Zo, voor de verandering vandaag maar weer eens vroeg uit de veren. Precies om 06.15 uur stonden Dineke en ik naast het bed. Dit lijkt misschien wel heel erg stoer maar we lagen er de avond van te voren ook al om 08.15 uur in.
Nee dit is zeker geen relaxvakantie maar dat wisten we ook wel......
Vandaag stond, zo dachten we, een niet al te zwaar ritje op het programma. Dat viel echter even bitter tegen want wat bleek?
In alle folders en brochures stond dat we moesten tanken in het plaatsje Gweta want in de wijde omgeving was verder helemaal niets te koop.
Dus, wij reden richting Gweta. Om het park uit te komen was al een wonder.....over een afstand van 45 kilometer hebben we bijna twee uur gedaan en dat allemaal in de 4 wheel drive van ons campertje. Rul zand, hoge heuvels en smalle paadjes........
Wel hebben we nog een aantal dieren kunnen spotten zoals: giraffes, oryxen zebra's, dikdiks en meerdere secretarisvogels.
Toen we uiteindelijk bij de poort van het park kwamen werd ons, door een overigens zeer vriendelijke medewerker, met een stalen gezicht verkondigd dat het tankstation in Gweta als sinds twee (!) maanden geen benzine en diesel meet aangeleverd had gekregen. We konden er dus ook geen brandstof kopen!
De brandstofmeter van onze auto gaf op dat moment aan dat de tank half leeg was......Oeps.....nu was goede raad duur!
Na een heel hoop gesteggel besloten we maar om eerst door te rijden naar het plaatsje Maun, waar volgens de locals zeker wel brandstof te koop was. Dit betekende dus wel een extra rite vN 130 km heen en 130 km terug en dat over een weg vol met zogenaamde potholes (gaten in de weg).
Aangekomen in Maun wilde het eerste tankstation geen Zuid-Afrikaanse randen accepteren maar alleen maar de munteenheid van Botswana: de Pula. We hadden echter te weinig Pula's bij ons zodat we op zoek gingen naar een tankstation die wel de Zuid-Afrikaanse rand accepteerde. Gelukkig was ie redelijk snel gevonden. Op ons verzoek werd ook de jerrycan onder de camper gevuld maar toen de jerrycan weer terug in de stander moest worden bevestigd, brak deze af.........tja.......ook vandaag zat het weer een beetje tegen...... Dus we rijden nu met een met dieselolie gevulde jerrycan in het bagageluik. Tja, een mens moet toch wat?
Na een lange rit hebben we ons uiteindelijk gemeld bij de gate van Makgadikgadi South Camp waarna bleek dat we nog ruim 35 kilometer door bijzonder moeilijk terrein moesten rijden om op de camping te komen. Dit kostte ons nog eens een extra uur en zo af en toe hebben we gedacht dat we nooit door dat mulle zand zouden kunnen rijden. Man o man het leek wel een crossbaan met diepe voren en hoge heuvels en dat gedurende 35 kilometer. Onderweg kwamen we nog een gigantische olifant tegen maar gelukkig stond die zo dat we er langs konden rijden.
Toen we uiteindelijk op de campingplaats arriveerden, regende het pijpenstelen. 
Nu maar hopen dat we morgen weer uit het park kunnen komen want we moeten dezelfde weg volgen als op de heenreis.  Je moet er toch niet aan denken dat de hele weg is veranderd van een crossbaan in een modderpoel want dat gaan we echt niet redden. Spannend!
Vanavond even heel kort met de satelliettelefoon gebeld met de zus van Harry want de makelaar had aangeven dat er vandaag een aantal bezichtigingen zouden plaatsvinden m.b.t. de verkoop van ons huis. 
Ook wel weer spannend........maar als we eerlijk zijn vonden de rit van vandaag naar deze camping net zo spannend!