Van Makgadikgadi South Camp naar Maun

Hallo luitjes,Zoals jullie kunnen lezen hebben we nu weer internet en gaat er weer een wereld voor ons open.Vandaag is de moeder van Dineke jarig. Van harte moeder en we wensen je nog vele gezonde jaren!Vannacht heeft het toch behoorlijk geregend op de camping en zonder dat Dineke en ik het naar elkaar hebben uitgesproken, maakten we ons ernstige zorgen of we wel weer uit het park zouden kunnen komen. De zandwegen waren op de heenreis al dermate slecht en rul dat de camper z'n uiterste best moest doen om zich er door heen te ploegen. Hoe zouden de wegen zijn nu het zo geregend heeft??? We zullen het beleven.Toch best wel een eng idee dat we de enige gasten zijn in zo'n immens wildpark waar de big five leeft......We schatten dat dit park driekwart de grootte is van heel Nederland.Tel daarbij op dat het toiletgebouw is beveiligd met blokken beton met daaruit staaldraad en hekken voorzien van stroom omdat de olifanten al een aantal keren het toiletgebouw hadden vernield dan weten jullie hoe we hebben overnacht. Tja,...dit is Botswana.Omdat de lucht vanochtend nogal dreigend was, stelde Harry voor om direct te vertrekken voordat er nog meer regen zou komen. Een strak plan. Dus zonder ontbijtje maar met een koekje in de hand vertrokken wij in de vroege ochtend van de camping. Wat we toen zagen tart iedere verbeelding......wat een modder en wat een plassen!Nadat we eerst ook nog een stukje verkeerd waren gereden hebben we ons uiteindelijk gemeld bij de ranger die in het kantoor zat van de camping. Het was toen ongeveer 07.30 uur. Harry heeft uitdrukkelijk aan de ranger gevraagd of het te doen was om naar de gate te rijden. Volgens deze ranger was dit geen probleem. Wel was Harry zo slim om de satelliettelefoon in de cabine van de auto te leggen en het telefoonnummer aan de ranger te vragen voor het geval we wel vast kwamen te zitten. We moesten immers nog ruim 35 km door zeer moeilijk begaanbaar terrein dat alleen gereden kon worden met een 4x4 aangedreven auto.Ruim anderhalf uur later bereikten we veilig en wel de gate. We hadden dus zo lang gedaan over een flutafstand van 35 km maar we hadden het gehaald en waren best trots op ons zelf!Hierna hebben we koers gezet naar de plaats Maun. Hier waren we gisteren ook al geweest om te tanken. Dat zag ook de politieagent die ons gisteren al had aangehouden bij een controlepost en nu mochten we zo maar doorrijden.In Maun aangekomen hebben we eerst nog getankt met de camper ( een gezonde jongen dus.....)Daarna hebben we ons hotel opgezocht en dat zag er goed uit. We logeren twee nachten in Cresta Riley's hotel in Maun.We hebben geen pula's ( betaalmiddel in Botswan) meer en dachten dus even simpel een paar pula's uit de flappentapper te trekken......Mis dus. Twee betaalautomaten waren buiten werking maar de derde werkte gelukkig en we kunnen weer een deur intrappen.Morgen hebben we dus een hele dag om te besteden in Maun en omgeving. We zijn maar zo vrij geweest om een rondvlucht te boeken boven de Okavangodelta, een moerasgebied in Botswane waar veel wilde dieren leven en die niet per auto te bereiken is.We worden morgenmiddag om 15.30 uur opgehaald bij ons hotel en gaan dan een uur lang met een Cessna-vliegtuigje boven de delta vliegen en uiteraard hopen we mooie foto's te maken en een en ander ook op film vast te leggen.We zijn blij dat we nu twee nachten in een hotel zitten. Een beetje meer comfort dus want ondanks het feit dat je het niet aan ons ziet, raken we toch een beetje op leeftijd.Die ouwe Harry is al 60!We hebben even heerlijk gerelaxed aan het zwembad en dat vonden we beiden toch wel heerlijk. In de zon was het te heet. We schatten dat het ongeveer 30 graden was maar met toch wel een felle zon!We hebben vanmiddag even gefacetimed met Sandra en Izabel en dan besef je toch wel dat je aan de andere kant van de wereld zit. Erg leuk om je dochter en kleindochter weer te zien en te horen. Leve dit digitale tijdperk! We hopen morgen ook contact te maken met Karin en Nicole.Hier is dus alles goed en we houden jullie op de hoogte!