van Serowe naar Makgadikgadi

Het laatste woord van de aanhef zou een goed scrabble-woord zijn . Nee het is geen abracadabra maar toch echt een plaats/ streek in Botswana.
Je hebt soms van die dagen waarvan je aan het begin van de dag al weet dat deze dag nooit een topper zal worden.
Nou, vandaag hadden we zo'n dag.
Van alle campings die we gaan bezoeken tijdens deze rondreis hebben we de GPS-coördinaten behalve de camping die we vandaag gaan bezoeken. De camping heet Khumaga campsite en is gelegen in het the magadikgadi & Nxai Pans National Park.
Gisteravond heeft Harry zich nog gebogen over de kortste route maar ook met de kaart kwamen we er niet uit.
Vanochtend waren we al vroeg in het land der levenden: om precies 06.30 uur stapten we uit ons bedje van 1.30 meter breed.
Na een ontbijtje wilden we ons wassen etc, maar dat ging even niet want het licht in de toiletblokken werkte niet. Nou dan maar een beetje deodorant onder de armen, de tanden even poetsen en gaan met de banaan....
Precies een uur later reden we wildpark uit op weg naar onze volgende bestemming.
Dat verliep niet zo vlotjes.........eerst werden we teruggestuurd omdat we vermoedelijk een mijnbouwgebied zouden binnenrijden en vervolgens hebben we plm. 35 km gereden in de veronderstelling dat we de juiste route te pakken hadden.
Toch nog zekerheidshalve even gevraagd bij een tankstation en een dame wist Harry te vertellen dat we toch echt weer terug moesten en dan links af moesten slaan na een bepaalde plaats.
Dus: wij weer 35 km teruggereden en je kunt het bijna uittekenen: ook dit was niet goed. De dame van het tankstation had ons foutief voorgelicht........grrrrrr......
Uiteindelijk dus weer teruggereden en later bleek dat we inderdaad op de juiste route zaten.
Maar deze camper loopt jammergenoeg niet op water en we moesten op een bepaald moment dus tanken.  We hadden een plaatsnaam doorgekregen maar die verscheen maar niet op de verkeersborden......We waren toen al bijna op de plek van bestemming toen we nogmaals aan een man vroegen waar we konden tanken. Nou dat wist hij wel: 75 km terug was een tankstation. Wederom een grote grrrrr........ En we zijn dus teruggereden. Na 75 km zagen we inderdaad de plaatsnaam die we al eerder hadden doorgekregen op een verkeersbord staan en we zijn het dorpje binnengereden en hebben de camper afgetankt, waarna we wederom 75 km hebben gereden om uit te komen op de plek waar we waren vertrokken.
Wat bleek nu? Vanuit de richting waar wij zijn aangereden was het plaatsnaambord niet aanwezig! We hadden dit dus ook nooit kunnen weten. Wederom een dikke grrr..
In Khumaga aangekomen bleek de deur in de toegangspoort van de camping dicht te zijn. Er hing een bordje met het opschrift: BEL MAAR EN WIJ DOEN DE POORT OPEN.
We hebben nog zo hard op een bel zitten te rammen maar het hek bleef dicht. Vanuit een werkplaats vlakbij de poort schreeuwde iemand dat we de ketting zelf maar van het hek moesten doen. Zo gezegd zo gedaan. Toen we het campingterrein op kwamen rijden, bekroop bij ons al een gevoel van: klopt dit wel?
Nee dus. We zaten bij de verkeerde camping. De uiterst correcte en vriendelijke eigenaar vertelde ons dat we linksaf moesten slaan om bij de juiste camping te komen en waarschuwde ons gelijk voor het feit dat het pontje uit de vaart was genomen. We konden wel de rivier oversteken maar dan moesten we zo veel mogelijk rechts houden....... Nou aan dat soort adviezen hebben we iets!
Toen we voor de rivier stonden stak er juist een jeep vanaf de overkant over. Man wat ging dat met deksels geweld en wat een hoop water.
Toen de bestuurder van die jeep vroegen of wij met ons campertje ook de rivier zouden kunnen oversteken, antwoordde hij met een lach van oor tot oor: " dat ligt aan de chauffeur". Wederom een grote grrrrrr.....
Nadat we de zaak eens goed hadden bekeken, zette Harry de versnelling in de maximale overdrive en zo doken we met een gang  het water in.
Het water liep al snel over de motorkap maar Harry hield zijn rechtervoet stevig op het gaspedaal. En zo waarlijk: we haalden de overkant! Het water stroomde aan alle kanten van de camper en het kroos zat om de vooras MAAR we hadden het gehaald! Yes!......
Aangekomen op de camping bleek dat we de enige kampeerders zijn. Op zich niet erg. 
Nadat we een kampeerplek hadden uitgezocht hebben nog een stukje gereden in het park. Het is zwaar terrein met rul zand en diepe sporen. Alle hands on deck dus. We hebben nog wel een paar gieren en een paart antilopes en kudu's gezien. We hopen morgen meer wild te spotten wanneer we verkassen naar een andere camping in hetzelfde park. 
Later bleek dat we ons bij de hoofdingang ingecheckt zowel voor de camping als voor het park.
Dit had dus niet gemoeten volgens de Botwaanse gebruiken en bureaucratie want niet veel later bleek dat een medewerker, die speciaal was belast met het inchecken van de campinggasten, en dus NIET van de parkgasten hiervan een beetje over de rooie ging. Nou, Harry deed net zo dapper mee en uiteindelijk bleek dat er in plaats van een 0 op het reserveringsformulier een 1 had moeten staan. Nou hij wordt er maar gelukkig mee! Wij stonden inmiddels op onze kampeerplaats en niemand krijgt ons er meer af!
We zullen jullie niet vermoeien met de Afrikaanse bureaucratie want dat is werkelijk onvoorstelbaar......je wordt als blanke of wel genegeerd, gediscrimineerd of onbeschoft behandeld, een enkele uitzondering daargelaten. 
Tja......that's also Botswana!
Happy end: we zitten nu heerlijk voor onze camper te genieten de stilte, de zon, de vogels, de sporen van de wilde dieren in het zand en al het mooi wat deze plek te bieden heeft.