Naar het koninkrijk Lesotho

Vanochtend werden we om 08.30 uur opgehaald door de chauffeur/gids van het bedrijf waarbij we de tour naar Lesotho hadden geboekt.
De man stelde zich keurig netjes voor en heette Wilson. Het was een grote man, die één en al goedheid uitstraalde.
We moesten eerst langs het kantoor in Underberg om daar de nodige formulieren in te vullen en om daar de andere gasten op te pikken.
Zo gezegd, zo gedaan en een uurtje later vertrokken we met een internationaal gezelschap richting Lesotho. In de jeep zat een stel uit Hawai, een stel uit Italië en twee kaaskoppen van de koude grond (wij dus). Onze chauffeur Wilson werd er niet heet of koud van en reed de jeep behendig de bergpas op. Er was geen sprake van een verharde weg of iets dergelijks. Het enige dat er wel lag was een hoop stenen, zand en gravel. De heenreis zou circa 2,5 uur duren en dat over deze weg.........
Toen we de grens met Zuid Afrika hadden bereikt was het nog 8 kilometer naar de grens met Lesotho. Erg bijzonder allemaal.
We hebben genoten van de heenreis, wat een mooi (berg)landschap!
Toen we bij de grens met Lesotho kwamen, reden we direct in een compleet andere wereld. Wat een armoede! Er was niets anders dan dor landschap met hier en daar een hutje of een kleine nederzetting. Er was totaal geen enkele infrastructuur. Hoe deze mensen hier kunnen leven is voor ons bijna onbegrijpelijk.
Er was een grote groep Chinezen bezig met de aanleg van een weg. 
Alle materieel werd vanuit China naar Lesotho verscheept. 
De regering van Lesotho is echter zo arm dat ze deze Chinese arbeiders niet kan betalen en daarom deze arbeiders maar uitbetaalt in mineralen in plaats van geld. Het is me toch wat!
We hebben een dorpje bezocht in Lesotho en hebben met een paar mensen gesproken. 
Wat zijn deze mensen arm maar wat zijn ze sterk en wat hebben ze een positieve instelling!
Daarna zijn we teruggereden naar de grens en hebben geluncht in de hoogst gelegen pub van Zuid Afrika (op 2874 meter hoogte).
En toen weer een rit van 2,5 uur van Lesotho naar Underberg in Zuid Afrika.
Wilson heeft ons weer teruggebracht naar ons hotel. 
Uiteraard hebben we hem een fooi gegeven alsmede een aantal schoolschriften en pennen die we uit Nederland hadden meegenomen.
Hij was er zichtbaar blij mee.
Wat we morgen gaan doen, weten nog niet precies. Wel is zeker dat we de Drakensbergen gaan verlaten en zelf ergens een Bed and Breakfast gaan zoeken. 
We moeten namelijk de verloren hotelovernachting goed maken voordat we weer op reisschema liggen.